Jakiś czas temu, (była wiosna), wyszłam po zakupy na pobliski targ, i gdy stałam w kolejce, przyglądając się jarzynom wystawionym na straganie, pewien nieznajomy, elegancko ubrany starszy pan, uśmiechając się do mnie, powiedział;
– Ale zaskoczenie! Jak ładnie ubrana kobieta! Ładna sukienka, płaszcz i szal.* 🙂

( Nie spodobał mu się tylko jeden element, intruzyjny w stosunku do całości garderoby, na który w tamtym okresie, panował, tak zwany mus noszenia, nawet na powietrzu. Pan tego elementu nie posiadał, co z kolei u mnie wzbudziło podziw nad jego odwagą).

Nie wątpiąc w szczerość tego miłego komplementu, który przyjemnie dryfował w zakamarkach mej pamięci, przez kilka dobrych dni, zaczęłam zastanawiać się, czy przypadkiem nie odważyć się na rozszerzenie mojej galerii, o blog, w którym mogłabym sobie ‘popisać’, o sprawach, które mnie cieszą, i ubarwiają coraz smutniejszą codzienność, i o przemyśleniach, które pozwalają się relaksować, i nieco odrywać od egzystencjalnych problemów.

Pomysł na nowy blog, niniejszym nareszcie się urzeczywistnił!

p.s.
Niestety nie mam fotki w tym konkretnym outficie, który tak spodobał się nieznajomemu panu, ale może gdy zrobi się cieplej, uda mi się odtworzyć i uwiecznić na foto tamten wygląd. 🙂

*Byłam ubrana w beżowy, wiosenny trencz, białą, w brązowe grochy sukienkę w stylu retro, do tego miałam blado-różowy szal z jedwabnego woalu, no i wiosenno-letni beret z włóczki, z pomponem.

***

Nareszcie pogoda dopisała na tyle, że dzisiaj mogłam odtworzyć tamten outfit, mniej więcej w 80%, gdyż mam na sobie inną czapkę, oraz inne botki, ale płaszcz, sukienka, szal i torebka, (której akurat na zdjęciu nie widać), są te same , co wtedy.
No i jestem ta sama ja, 🙂

Some time ago, (it was spring), I went out to buy groceries at a nearby market, and while I was standing in line, looking at the vegetables displayed on the stall, a certain stranger, an elegantly dressed older gentleman, smiling to me, said;
– What a surprise! How nicely dressed woman! Nice dress, coat and shawl. 🙂

He did not like only one element, intrusive in relation to the whole my outfit, for which, at that time, there was, the so-called must wear, even in the air. The gentleman did not own this element, which in turn made me admire his courage.

Without doubting the sincerity of this nice compliment, which drifted pleasantly in my memory, for a good few days, I began to wonder if I should dare to expand my gallery, with a blog, in which I could write, about things that make me happy, and color my increasingly sad everyday life, and thoughts that allow me to relax, and get a little away from existential problems.

The idea for a new blog, hereby finally came true!

p.s.

*I was dressed in a beige spring trench coat, and white, brown polka dot retro dress, topped with a pale pink silk voile shawl, and, a spring/summer yarn beret, complete with pom-pom,

Finally, the weather was good enough that today I was able to recreate that outfit, more or less 80%, because I’m wearing a different hat, and different boots, but the coat, dress, shawl and handbag, (which you can’t see in the photo), are the same , as then.
Well, and there is the same I in the photo.