Kiedy wszystko staje się coraz gorsze, w jaki sposób najbardziej wrażliwa część ludzkiej rasy może uspokoić umysł?
Z pewnością możemy próbować znajdywać okruchy piękna. i cieszyć się nimi, pomimo całego zamieszania.
Powyższa sentencja, częściowo przeze mnie sparafrazowana, pozostała mi w zakamarkach pamięci, z internautycznych wojaży, i w takim brzmieniu koresponduje z moją wizją radzenia sobie w sytuacjach, na które nie mam wpływu.
‘When everything is getting worse and worse, how can the most sensitive part of the human race calm its mind?
Surely we can try to find crumbs of beauty, and enjoy them, despite all the turmoil.’
The above sentence, partially paraphrased by me, has remained in the recesses of my memory, from internet journeys, and as it stands corresponds to my vision of dealing with situations beyond my control.